Dag 2

Een zeer pijnlijke dag....
Wat moest beginnen met een mooie citytrip door Port au Prince eindigde heel anders...
Vanmorgen werden we door een chauffeur opgehaald om samen in Port au Prince dingen te gaan bezichtigen. We werden met 13 personen in een tap tap gepropt waardoor we vele bulten en blauwe plekken hebben overgehouden van de gaten in de weg.
Bij onze eerste stop werden we al meteen geconfronteerd met de harde werkelijkheid van Haiti. Kinderen kwamen in kapotte kleding, zonder schoenen, mager en onder de zweren. We hadden wat lekkere snoep uitgedeeld en water. Ze zijn erg dankbaar voor alles wat je ze geeft.
Een van de kinderen had een zelfgemaakt autootje bij zich.

Nadat we wat souveniertjes op straat hebben gekocht bij mensen die in tentenkampen wonen liepen we richting auto. Tijdens het lopen trapten we bijna in een plas diarree. Even verderop viel ons oog op een klein jongetje, zittend tegen een muur zonder onderbroek aan. Zijn broek lag achter op een muurtje. Met traantjes over zijn wangen keek hij ons bang aan. De moeder van Guy ging meteen vragen wat er aan de hand was. Het jongetje van 10 jaar oud vertelde dat hij cholera heeft. Dit was schrijnend om te zien. We besloten al snel om hem met ons mee te nemen om naar een ziekenhuis te gaan. Dit jongetje moest geholpen worden anders zou hij volgende week niet hebben gehaald. Het jongetje genaamd, Jean-Francois, vertelde dat hij geen papa en mama meer heeft...en op straat leeft.
De blik van dit kindje in zijn ogen maakte veel bij ons los onderweg naar het ziekenhuis. De tranen liepen ons over de wangen. We zullen de blik in zijn ogen nooit meer vergeten.
Mama en Papa zijn samen met Alex en Jean Fransois naar binnen gegaan in het ziekenhuis. Hier werd hij meteen behandeld door de artsen.
En dan te bedenken dat de behandeling voor deze dodelijke ziekte maar 6 dollar kost.
Er werd besloten dat hij daar moest blijven maar dat er 1 iemand bij hem moest blijven. Fransje wilde dit heel graag doen maar kent de taal niet. Alex, Guy's broer offerde zich meteen op om een hele dag en nacht bij hem te blijven. Pijnlijk om dit jongetje voor nu even achter te laten.
Bij terugkomst in ons hotel hebben we er samen even over gepraat. Moeilijk om dit een plekje te geven. Ook hebben we besproken over hoe we hem verder kunnen helpen. Want het zou onmenselijk zijn om dit jongetje weer alleen de straat op te sturen als hij beter is.
Hier gaan we mee aan de slag en dit wordt vervolgd...
De chauffeur is nog even terug gereden naar het ziekenhuis om hem wat kleding te brengen die wij bij ons hadden en wat te eten voor Alex en hem.

Later op de middag kwam Maniela's moeder en zusje nog even op bezoek. Erg blij waren Rose-Andre en Elena om Maniela weer te zien!
Maniela heeft er niet zo veel mee. Ze begrijpt de situatie helemaal niet. Als je ziet hoeveel het met haar moeder doet, is het goed.
We hebben ze blij gemaakt met wat leuke cadeautjes zoals parfum, kleding, schoentjes. Dankjewel lieve mensen voor alles wat we hebben kunnen meenemen!

We zitten nu aan een wijntje om alle indrukken even te verwerken.
Morgen weer een nieuwe dag. We gaan morgen kijken hoe het met Jean- Fransois is!!!