Dag 7

Wat gaat de week snel voorbij. Dit realiseren we ons nu pas echt. Ook aan de familie merk je dat ze hiermee bezig zijn. Het afscheid komt dichtbij...
Nog twee dagen en dan moeten we ze weer achterlaten en terugsturen naar de werkelijkheid van Haiti. De vreselijke armoede, wat brengt de dag van morgen weer!!! Alleen het vooruitzicht dat ze ons allemaal volgend jaar weer zien! Daar houden ze zich aan vast.
Kelly en Willemien hebben besloten om volgend jaar weer mee te gaan. Hier zijn we natuurlijk erg blij mee. Onze lieve vriendinnetjes!
Als we samen praten over Haiti komen we al snel samen tot de conclusie dat er bijna geen plekje te vinden is waar het wel goed is. Iedere dag staat in het teken van overleven. Dat is wat we zien!
Terwijl Haiti eigenlijk een heel mooi land is met al haar bergen en mooie mensen.

Vanmorgen kwam Guy terug van zijn mama. Ze had hem de hele nacht vastgehouden. Zijn zus en broers hebben Guy het verhaal nog eens verteld over zijn adoptie. Waarom hij is afgestaan en hoe zij dit ervaren hebben. Ze voelen zich schuldig maar konden niet anders. Mama Guilene vertelt dan steeds dat ze de goede keuze heeft gemaakt want ze ziet dat hij gelukkig is. Het breekt mama's hart, ze kan zich voorstellen hoe dit moet voelen. Mama heeft haar een album gegeven en in het creools erop gezet: Jouw kind, mijn kind, ons kind!

We zijn vanmorgen druk bezig geweest om pakketjes te maken voor een aantal gezinnen die naast het hotel wonen. Ze wonen in een golfplaten hutje van 2 bij 2 meter. We hebben dit met de baas van het hotel besproken of het veilig zou zijn. De bewaker zou aan de poort blijven staan om ons te bewaken.
Een foute inschatting....!!!!
Vol goede moed liepen we de poort uit.. daar kwamen wel 20 kinderen op ons af. Iedereen kreeg een spekje van ons. We liepen ricchting de huisjes en gaven een pakketje af. Op weg naar de volgende buren dachten we hetzelfde te doen. Maar daar ging het fout! Van alle kanten kwamen er kinderen en volwassenen aan. Ze begonnen te vechten om de tas met spulletjes. Een en al geschreeuw en gevecht. We maakten ons snel uit de voeten... Kelly stond alleen nog bij de buren haar pakketje af te geven. Zij had dus nog niks door. Ze was meer bezig met een of ander dood dier dat in een ketel midden in het huisje stond gaar te worden!!!
Wat een ervaring! We zijn snel terug gerend en hebben de rest van de tassen aan de poetsvrouwen van het hotel gegeven. Ze waren erg dankbaar en blij.

Vanmiddag hebben we weer lekker gezwommen, spelletjes gedaan en weer heerlijk gegeten. Wat kunnen ze in Haiti koken!!!
Daar kunnen wij nog wat van leren!

Maniela's moeder is vandaag voor het laatst geweest. Het is altijd weer moeilijk om ook haar weer achter te laten.
Je ziet dat ze erg gek is op Maniela. Ze heeft samen met haar in het zwembad gespeeld.

Het is tot nu toe al een hele mooie en bijzondere reis.
Wat zijn we dankbaar en blij dat we dit kunnen doen voor Guy en Maniela en de families.
Wat zijn Fransje en ik blij dat we dit in ons leven mogen ervaren.
Dit is een verrijking van ons leven samen.

Er is niets wat hiermee te vergelijken is...